"ਕ੍ਰਿਟੀਕਲ ਕੇਅਰ ਮੈਡੀਸਨ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਸਾਈਲੈਂਟ ਹਾਈਪੋਕਸੀਮੀਆ ਇੱਕ ਘੱਟ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਲੀਨਿਕਲ ਵਰਤਾਰੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਗੰਭੀਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਨ। ਅਨੁਪਾਤਕ ਸਾਹ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਘਾਟ ('ਸਾਈਲੈਂਟ ਹਾਈਪੌਕਸਿਆ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਇਹ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸੀ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਸਾਹ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਦੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੂਚਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਵਧਦੇ ਸਬੂਤ ਇੱਕ ਗੁਪਤ ਪੈਥੋਫਿਜ਼ੀਓਲੋਜੀਕਲ ਵਿਧੀ ਵਜੋਂ ਇਸਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਨਿਦਾਨ ਨਮੂਨੀਆ, COVID-19, ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਪਲਮਨਰੀ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੋਕਥਾਮਯੋਗ ਮੌਤ ਦਰ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਜਰਨਲ ਆਫ਼ ਮੈਡੀਸਨ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਇਸ 'ਕਲੀਨਿਸ਼ੀਅਨ ਦੇ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ' ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ - ਜਿੱਥੇ ਆਮ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਘਾਟ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਲੀਨਿਕਲ ਚੌਕਸੀ ਅਤੇ ਨਿਗਰਾਨੀ ਪ੍ਰੋਟੋਕੋਲ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।"
ਹਾਈਪੋਕਸੀਮੀਆ ਕੀ ਹੈ?
"ਹਾਈਪੌਕਸੀਮੀਆ, ਜਿਸਨੂੰ ਧਮਨੀਆਂ ਦੇ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਆਕਸੀਜਨ ਸੰਤ੍ਰਿਪਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਰੋਗ ਸੰਬੰਧੀ ਘਾਟ (ਬਾਲਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ PaO2 < 80 mmHg) ਵਜੋਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਦੋਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅੰਸ਼ਕ ਦਬਾਅ ਉਮਰ-ਅਨੁਕੂਲਿਤ ਆਦਰਸ਼ ਥ੍ਰੈਸ਼ਹੋਲਡ (AARC ਕਲੀਨਿਕਲ ਪ੍ਰੈਕਟਿਸ ਗਾਈਡਲਾਈਨ 2021) ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉੱਚ-ਜੋਖਮ ਵਾਲੇ ਸਮੂਹ ਵੱਖਰੇ ਪੈਥੋਫਿਜ਼ੀਓਲੋਜੀਕਲ ਪ੍ਰੋਫਾਈਲਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹਨ:
- ਹਵਾਦਾਰੀ/ਪਰਫਿਊਜ਼ਨ ਬੇਮੇਲ: ਐਲਵੀਓਲਰ ਇਨਫਲੈਟੇਟਸ ਵਾਲੇ ਗੰਭੀਰ ਨਮੂਨੀਆ ਵਾਲੇ ਮਰੀਜ਼ ਜੋ ਪ੍ਰਸਾਰ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਦੇ ਹਨ
- ਕਾਰਡੀਓਜੈਨਿਕ ਵਿਧੀਆਂ: ਖੱਬੇ/ਸੱਜੇ ਦਿਲ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਵਾਲੇ ਸਮੂਹ ਜੋ ਦਬਾਅ-ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਪਲਮਨਰੀ ਐਡੀਮਾ (PCWP >18 mmHg) ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।
- ਨਿਊਰੋਮਸਕੂਲਰ ਸਮਝੌਤਾ: ਘੱਟ ਵਿਕਸਤ ਇੰਟਰਕੋਸਟਲ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਾਲੇ ਬਾਲਗ ਅਤੇ ਡਾਇਆਫ੍ਰਾਮਮੈਟਿਕ ਨਪੁੰਸਕਤਾ ਵਾਲੇ ਬਾਲਗ।
- ਪੁਰਾਣੇ ਸੰਪਰਕ: ਤੰਬਾਕੂ ਉਪਭੋਗਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਫੇਫੜਿਆਂ ਦੇ ਢਾਂਚਾਗਤ ਬਦਲਾਅ (ਐਮਫਾਈਸੀਮਾ, ਸੀਓਪੀਡੀ-ਗੋਲਡ ਪੜਾਅ ≥2) ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ।
- ਆਇਟਰੋਜਨਿਕ ਟਰਿਗਰ: ਓਪੀਔਡ-ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸਾਹ ਸੰਬੰਧੀ ਉਦਾਸੀ (RR <12/ਮਿੰਟ) ਅਤੇ ਐਟੇਲੈਕਟੇਸਿਸ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੋਸਟਓਪਰੇਟਿਵ ਮਰੀਜ਼
ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਥੌਰੇਸਿਕ ਸਰਜਰੀ ਦੇ 38% ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਐਕਸਟਿਊਬੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 24 ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹਾਈਪੋਕਸੀਮੀਆ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ASA ਕਲੋਜ਼ਡ ਕਲੇਮਜ਼ ਡੇਟਾ 2022), ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਆਬਾਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਿਰੰਤਰ ਪਲਸ ਆਕਸੀਮੈਟਰੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਹਾਈਪੋਕਸੀਮੀਆ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਕੀ ਹਨ?
ਕਲੀਨਿਕਲ ਅੰਕੜਿਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਗੰਭੀਰ ਹਾਈਪੋਕਸੀਮੀਆ ਵਾਲੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਦਰ 27% ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਗੰਭੀਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਮੌਤ ਦਰ 50% ਤੋਂ ਵੱਧ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਨਾ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਗੰਭੀਰ ਨਤੀਜੇ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ।
- ਦਿਮਾਗ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ: ਜਦੋਂ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਆਕਸੀਜਨ ਦਾ ਪੱਧਰ ਘੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਹਾਈਪੋਕਸੀਮੀਆ), ਦਿਮਾਗ ਆਕਸੀਜਨ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਲਗਾਤਾਰ ਸਿਰ ਦਰਦ, ਅਚਾਨਕ ਚੱਕਰ ਆਉਣਾ ਅਤੇ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਵਰਗੇ ਤੁਰੰਤ ਲੱਛਣ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਇਲਾਜ ਨਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਆਕਸੀਜਨ ਭੁੱਖਮਰੀ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਸੈੱਲਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸੰਭਾਵੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ (ਸੇਰੇਬ੍ਰਲ ਇਨਫਾਰਕਸ਼ਨ) ਜਾਂ ਫਟੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਖੂਨ ਦੀਆਂ ਨਾੜੀਆਂ (ਸੇਰੇਬ੍ਰਲ ਹੈਮਰੇਜ) ਕਾਰਨ ਸਟ੍ਰੋਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਥਾਈ ਤੰਤੂ ਵਿਗਿਆਨਕ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਇਹਨਾਂ ਚੇਤਾਵਨੀ ਸੰਕੇਤਾਂ ਦੀ ਜਲਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
- ਦਿਲ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ: ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੀ ਆਕਸੀਜਨ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੰਪ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦਬਾਅ ਤੇਜ਼ ਜਾਂ ਅਨਿਯਮਿਤ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ, ਛਾਤੀ ਦੀ ਜਕੜ (ਐਨਜਾਈਨਾ), ਅਤੇ ਅਸਾਧਾਰਨ ਥਕਾਵਟ ਵਰਗੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਸੰਕੇਤਾਂ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਲਾਜ ਨਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਘਾਟ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸੰਭਾਵੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਵਰਗੀਆਂ ਜਾਨਲੇਵਾ ਪੇਚੀਦਗੀਆਂ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਦਿਲ ਸਰੀਰ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ।
- ਫੇਫੜਿਆਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ: ਘੱਟ ਆਕਸੀਜਨ ਦੇ ਪੱਧਰ ਫੇਫੜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਦਬਾਅ ਸਾਹ ਨਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਫੇਫੜਿਆਂ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸੀਓਪੀਡੀ (ਕ੍ਰੋਨਿਕ ਅਬਸਟਰਕਟਿਵ ਪਲਮਨਰੀ ਬਿਮਾਰੀ) ਵਰਗੇ ਸਾਹ ਸੰਬੰਧੀ ਵਿਕਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਜੋਖਮ ਵਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੰਭੀਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਘਾਟ ਦਿਲ ਦੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਖ਼ਤ ਫੇਫੜਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਖੂਨ ਪੰਪ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਜਿਸਨੂੰ ਕੋਰ ਪਲਮੋਨੇਲ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
- ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ: ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਘਾਟ ਹਰ ਅੰਗ ਨੂੰ ਘੱਟ ਈਂਧਨ 'ਤੇ ਚੱਲਣ ਵਾਲੀ ਕਾਰ ਵਾਂਗ ਤਣਾਅ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਗੁਰਦੇ ਅਤੇ ਜਿਗਰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ ਫਿਲਟਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਕੁਸ਼ਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਮਿਊਨ ਸਿਸਟਮ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਆਮ ਲਾਗਾਂ ਨਾਲ ਲੜਨਾ ਔਖਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਚੁੱਪ ਆਕਸੀਜਨ ਕਰਜ਼ਾ ਅੰਗਾਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਜੋਖਮਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਕੈਸਕੇਡਿੰਗ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਲਈ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ - ਵਾਰ-ਵਾਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਅੰਗਾਂ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਤੱਕ। ਇਹ ਬਹੁ-ਅੰਗ ਪੇਚੀਦਗੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਆਕਸੀਜਨ ਪੱਧਰ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਾਈਪੋਕਸੀਮੀਆ ਹੈ?
ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਕਮੀ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਆਕਸੀਜਨ ਦਾ ਪੱਧਰ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਮਾਪ ਹੈ। ਸਿਹਤਮੰਦ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਆਮ ਰੀਡਿੰਗ 95% ਤੋਂ 100% ਤੱਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। 90-94% ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦਾ ਪੱਧਰ ਹਲਕੀ ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਘਾਟ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਲੱਛਣ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਸਕਦੇ। 80-89% ਤੱਕ ਡਿੱਗਣਾ ਦਰਮਿਆਨੀ ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਘਾਟ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਕਸਰ ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਜਾਂ ਉਲਝਣ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। 80% ਤੋਂ ਘੱਟ ਰੀਡਿੰਗ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਆਕਸੀਜਨ ਭੁੱਖਮਰੀ ਕਾਰਨ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਰੰਤ ਡਾਕਟਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਆਮ ਖੂਨ ਦੀ ਆਕਸੀਜਨ ਸੰਤ੍ਰਿਪਤਾ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾਈ ਰੱਖੀਏ?
- ਹਵਾਦਾਰੀ ਲਈ ਖਿੜਕੀਆਂ ਖੋਲ੍ਹੋ
ਤਾਜ਼ੀ ਆਕਸੀਜਨ ਦਾ ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਖਿੜਕੀਆਂ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਆਪਣੀ ਘਰ ਦੀ ਹਵਾ ਨੂੰ ਤਾਜ਼ਾ ਕਰੋ। ਬਿਹਤਰ ਨਤੀਜਿਆਂ ਲਈ, ਸਮੇਂ-ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਪਾਰਕਾਂ ਜਾਂ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਓ ਅਤੇ ਡੂੰਘੇ, ਸਾਫ਼ ਸਾਹ ਲਓ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਆਕਸੀਜਨ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਰੀਚਾਰਜ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ।
- ਐਰੋਬਿਕਸ
ਤੇਜ਼ ਤੁਰਨਾ, ਤੈਰਾਕੀ ਕਰਨਾ, ਜਾਂ ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਵਰਗੀਆਂ ਨਿਯਮਤ ਐਰੋਬਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਅਤੇ ਆਕਸੀਜਨ ਸੰਚਾਰ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕਸਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਨਵੇਂ ਹੋ ਤਾਂ ਪਾਣੀ ਦੇ ਐਰੋਬਿਕਸ ਜਾਂ ਹੌਲੀ ਜਾਗਿੰਗ ਵਰਗੇ ਘੱਟ-ਤੀਬਰਤਾ ਵਾਲੇ ਵਿਕਲਪਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰੋ - ਇਹ ਕੋਮਲ ਕਸਰਤਾਂ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਟੈਮਿਨਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਆਕਸੀਜਨ ਡਿਲੀਵਰੀ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।
- ਘਰੇਲੂ ਆਕਸੀਜਨ ਥੈਰੇਪੀ
ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਜੋ ਘੱਟ ਆਕਸੀਜਨ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਹਨ, ਘਰੇਲੂ ਆਕਸੀਜਨ ਯੰਤਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਹੀ ਆਕਸੀਜਨੇਸ਼ਨ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਡਾਕਟਰ ਅਕਸਰ ਨੀਂਦ ਜਾਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਪੋਰਟੇਬਲ ਆਕਸੀਜਨ ਕੰਸਨਟ੍ਰੇਟਰਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ - ਜਦੋਂ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਅਨੁਸਾਰ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਥੈਰੇਪੀ ਊਰਜਾ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਸਾਹ ਚੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਘਟਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਬਿਹਤਰ ਨੀਂਦ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਪੋਸਟ ਸਮਾਂ: ਅਪ੍ਰੈਲ-25-2025